Zasiejmy ziarnko gorczycy, pielęgnujmy je i czekajmy, aż wyrośnie z niego piękne dojrzałe drzewo: "Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, lecz gdy wyrośnie, większe jest od innych jarzyn i staje się drzewem - tak, że ptaki podniebne przylatują i gnieżdżą się na jego gałęziach" (Mt 13, 31-32).
Minęło wiele lat odkąd Staś i Adaś - mieszkańcy domu "Ziarenko gorczycy" - trafili do "Betel". Mieszkali w różnych domach, z różnymi opiekunami. Przez wiele lat trwał ich nieustanny proces poznawania i uczenia się wielu rzeczy. Na początku były to bardzo przyziemne czynności: dbanie o własną higienę i wizerunek, pilnowanie porządku w domu, a w końcu odpowiedzialność za bardziej niesprawnych kolegów. Ale udało się! Teraz już nie trzeba im wciąż powtarzać: umyj zęby, nie możesz chodzić w brudnych spodniach, pozmywaj po śniadaniu, pomóż wnieść wózek do autobusu, umyj Tomka - on sam nie potrafi tego zrobić. To olbrzymi sukces, ale pracować trzeba dalej. Pielęgnacja zasianego ziarnka samodzielności to jakby egzamin do szkoły średniej.
Chociaż dom "Ziarenko gorczycy" funkcjonuje już od wielu lat, to obowiązujący tu rytm dnia
jest ciągle taki sam. Codziennie rano chłopcy wyjeżdżają na Warsztaty Terapii Zajęciowej. Z kolei popołudnia spędzają według ustalonego, rodzinnego schematu, gdzie wypoczynek przeplatany
jest z obowiązkami. Nauka Stasia i Adasia nie poszła w las; z czasem wdrażano ich do coraz
większych obowiązków domowych. Dziś chłopcy samodzielne przygotowują śniadania i kolacje,
czasami odgrzewają posiłki, a co więcej, bez niczyjej pomocy potrafią też ugotować prosty obiad. Adaś zazwyczaj obiera ziemniaki, a Staś kroi warzywa na surówkę. Wszystko odbywa się, oczywiście, pod mniejszą bądź większą kontrolą opiekuna. Cieszy jednak fakt, że udało się osiągnąć tak wiele. Kolejny egzamin samodzielności zdany!
Wspólnota "Ziarenko gorczycy", będąca jedną z najmniejszych wspólnot mieszkaniowych
"Betel", staje się właśnie tzw. domem chronionym. Domy te, podobnie jak domy podstawowe z
osobami niepełnosprawnymi, funkcjonują w ramach Federacji Wspólnot Życia. Mieszkają w nich
samodzielne osoby niepełnosprawne, a opiekun jest tu dochodzący lub niezobowiązujący np. student. Mieszkańcy domów chronionych przez większość dnia mają zorganizowane zajęcia poza
miejscem zamieszkania. Domy te mogą zatem istnieć dzięki sieci domów podstawowych z osobami
niepełnosprawnymi.
